Door haar huwelijk met Job Franschman raakte Henriëtte van ’t Wout verbonden met het Joodse volk. Het leverde ook haar eerste boek op. Over de jeugd van haar schoonvader Daniël Franschman, die aan de Holocaust ontsnapte en bewust afstand nam van de Joodse gemeenschap.
De tussenwoning aan de Bunderhorst in Doetinchem is door en door Hollands. Een bestrate voortuin, kinderietsjes tegen de schutting, een paar welig bloeiende hortensia’s op het stukje grond ernaast. Hier vond Henriëtte van ’t Wout (47) weer rust nadat haar eerste huwelijk was gestrand. Met haar drie dochters trok de ziekenverzorgster vanuit de Randstand naar het oosten van het land.
Sinds 2013 werkt ze twintig uur per week bij Buurtzorg. „Dat is een werkgever die ik iedereen kan aanbevelen”, lacht de extraverte inwoonster van Doetinchem. „Het concept van Buurtzorg is geweldig. Kleine teams die bij uitbreiding zelf de sollicitatiegesprekken voeren, waardoor je altijd iemand krijgt die bij het team past. Alle besluiten nemen we gezamenlijk en de lijnen zijn kort.”
UITVERKOREN VOLK
In 2010 leerde ze zzp’er Job Franschman kennen, het jaar daarop traden ze in het huwelijk. Kort na de eerste ontmoeting vertelde hij haar al over zijn Joodse achtergrond. Ze nam de informatie toen min of meer voor kennisgeving aan. „Misschien door de nuchtere manier waarop hij erover sprak. Dat past bij Job.
