De mail die binnen plopt, dropt een onaangename verrassing op mijn scherm. Onze accountant vraagt om een kopie van m’n nieuwe paspoort, nu het oude verlopen is... Nieuw paspoort? Oude verlopen? Ik graai in mijn handtas en kreun. De datum in het bordeauxrode boekje laat er geen twijfel over bestaan: mijn paspoort is al twee maanden niet meer geldig. En dat net nu ik nog snel even mijn vader en moeder wil zien, voordat het hoogseizoen hier losbarst. Dat paspoort zal verlengd moeten worden – en wel zo snel mogelijk. Daarvoor kan ik naar Wenen. Maar dat is heen en weer acht uur rijden! Dan liever naar Ljubljana, voor ons een dik uur met de auto. Alleen, dan moet ik zonder geldig paspoort de grens naar Slovenië over... Nu ben ik daar nog niet vaak gecontroleerd, dus dat risico zal ik maar nemen. Even online regelen. ”Maak afspraak”. Klik. Naast de woorden ”Please wait” verschijnt een stralend zonnetje. Ik wacht. En het zonnetje blijft stralen. Het is zaterdag, misschien ligt de ambassade plat. Overmorgen maar een nieuwe poging, dan. Maar ook op maandag cirkelen de zonnestraaltjes rond, zonder dat ik een stap verder kom. De tijd tikt door. Straks krijg ik mijn ouders niet eens meer te zien voordat de gasten komen… Gelukkig vind ik via internet een telefoonnummer van de ambassade. Daar blijk ik vandaag niets aan te hebben. „De ambassade is vanwege een feestdag gesloten”, zegt een stem in het Nederlands. Huh, sinds wanneer is het in Slovenië op 5 mei Bevrijdingsdag? Uit pure nieuwsgierigheid google ik even verder: zie je wel, ook op Sloveense nationale feestdagen is de Nederlandse ambassade gesloten. De slimmeriken. >De tijd tikt door. Straks krijg ik mijn ouders niet eens meer te zien voordat de gasten komen… De volgende dag bel ik het nummer opnieuw. Dit keer word ik automatisch doorgesluisd naar Nederland Wereldwijd. Een afspraak maken met de ambassade in Slovenië kan alleen online, bevestigt het meisje aan de andere kant van de lijn. En als dat niet lukt? „Dan zult u naar Wenen moeten.” Maar Wenen is veel te ver! Er bestaan ook nooddocumenten, lees ik. Zouden ze me daar bij het gemeentehuis in onze vroegere woonplaats in Nederland meer over kunnen vertellen? Op internet vind ik een telefoonnummer van de gemeente. Het zijn gek genoeg maar vijf cijfers. Helaas vertelt een stem me in het Duits dat het ”door u gekozen nummer niet gebeld kan worden”. Op de website staat vast wel een normaal nummer, bedenk ik, en het volgende moment tik ik het adres van de gemeente in. ”Deze site is niet bereikbaar”, melden grote letters op mijn scherm. En dat doen ze een uur later nog. Moedeloos leun ik achterover. Soms valt het avontuurlijke leven van een emigrant niet mee. Over avontuur gesproken, weet je wat ik doe? Ik pak mijn koffer, stop het verlopen paspoort terug in mijn tas en rijd rechtstreeks naar de Duitse grens. En naar de Nederlandse. Kijken of ik illegaal in mijn vaderland kan komen…
Jenthe
