Een ode aan Frankrijk terwijl ik uitkijk op de Oostenrijkse bergen. Stiekem heb ik niet zoveel met Frankrijk. Ik herinner me de urenlange zoektocht als tiener naar het hotel in Parijs. Omdat we niet ver kwamen met ons Engels. Of mijn mondeling tentamen Frans. Verdrietig als je kon zijn om een konijn, moest ik in het Frans uitleggen dat hij doodgegaan was. En dat ik daarom niet goed geleerd had. De tranen mochten niet baten. Het werd een vier.