Wandelen aan de grens bij Winterswijk

Een vakantiewoning op een wijngoed blijkt de ideale uitvalsbasis om het Nationaal Landschap Winterswijk te verkennen. De wijngaard ligt midden in het coulisselandschap dat dit deel van de Achterhoek kenmerkt. Een lappendeken van akkers en weiden, omzoomd door hagen en houtwallen. In de ochtend kwinkeleren de vogels. Een zomereik werpt zijn schaduw over een vakwerkschuur met oranje pannendak. Vanaf een tak overstemt een merel al het andere gezang. De wind speelt subtiel met het blad. Rondom is het overweldigend stil en groen. Via een doorkijkje in de bosschages is een rij wijnranken te zien, badend in de zon. ## Roos Varens zijn hoog opgeschoten aan weerskanten van een zompig karrenspoor. Een haas maakt zich ijlings uit de voeten. Aan de rand van de ietwat wilde wijngaard bloeit een verdwaalde roos, rozerood. Het pad sluit aan op een beklinkerde laan, die langs een liefelijke hofstede voert. ”Honda parking only”, meldt een bordje. ”All others will be crushed.” Op de nok van de hoeve staat een windvaan in de vorm van een steigerend paard. Veel boerderijen hebben een zadeldak met houten topgevel, vanouds typerend voor het oostelijker gelegen Westfalen. De Duitse grens is vlakbij. Tot eind vorige eeuw speurden douaniers hier verwoed naar smokkelaars. De beambten werden kommiezen genoemd. Langs de grens lopen nog altijd de voormalige tol- en smokkelpaden. :::photo_gallery 1::: ## Bolle konen Bij de Borkense Baan, een verdwenen spoorlijn, stroomt een beek door het dichte groen. Een kwetterend vogelorkest is in opperbeste stemming. Even verderop, tussen de waterplanten in het Nonnenven, blazen de kikkers hun konen bol. Het gekwaak is niet van de lucht. Margrieten hebben bezit genomen van de spoorbaan, waarvan slechts bielzen resten. Een roofvogel scheert over de boomtoppen. Smokkelaars laten zich deze ochtend niet zien. Wel schittert op de moerassige bodem de gevlekte orchis, met lichtroze bloemen in een kegelvormige aar. De zeldzame plantensoort is op deze verstilde plek rijk vertegenwoordigd. ## Rovers Trage wolkengevaarten weerkaatsen in het spiegelgladde water van een oud grindgat, in de omgeving bekend als ballastput. Hier kun je even gaan zitten, zomaar aan de oever. Alleen met het groen, de lucht, de drijvende waterlelies, de stilte en de vogels. Misschien glijdt de ballast van je af. Het drassige wandelpad voert door het bos richting Duitsland. Tussen de stammen is een verhoging te zien, Sikkings Landweer. Op het dijkje stonden eens ondoordringbare struiken. Deze grenshaag uit de late middeleeuwen hield het vee tegen, vertelt een informatiebord. Tegelijk was de landweer een serieuze barrière voor wagens en ruiters, voor veerovers en ander gespuis. Rond Winterswijk werd weleens een robbertje gevochten. ## Donzig ”Reiten verboten”. Bijna ongemerkt zou je de grens passeren. Zonder chauvinisme kan gesteld worden dat het Nationaal Landschap Winterswijk veel fraaier en interessanter is dan de aanpalende Duitse gemeente Südlohn, met een plaats als Oeding. Tijd om af te buigen naar het noordwesten. Een koppel ganzen met donzige kuikens hobbelt door een ruige laagte, tegenover een natuurcamping. De vogels hebben de perfecte schutkleur. Even verderop staat een idyllische boerderij, met bruinrode topgevel. Die opvallende tint zie je in deze streek overal. :::photo_gallery 2::: Zwaluwen vliegen over. In een weide verpozen schapen, loom en een tikje argwanend. Ze blaten. Tussen al het sprekende en felle groen is er plots een stukje blauwgrasland, in koelere kleuren, met hier en daar een knallend rode klaproos. ## J.W. Ooms Eiken zorgen voor een schaduwspel op de zandweg. Tussen licht en donker paradeert een witte kwikstaart, klein maar fijn. Links van het pad staat een vrolijk gele minibieb. ”Met paarden door de nacht” van J.W. Ooms is te ruil of te geef, net als ”Knielen op een bed violen”. Vanaf de Duitse grens leidt de Burloseweg door een lichtjes golvend landschap richting de buurtschap Kotten. Plateaus uit de ijstijd en essen –bolle akkers– zorgen voor hoogteverschil. Het oranje-grijze dak van een boerenschuur is bedekt met mos. Daartussen, in de holle dakpannen, weerspiegelt het blauw van de lucht. Aan de Burloseweg ligt het landgoed Oossink, met een schitterende boerderij uit 1792. Een smal pad, nogal verscholen in het groen, brengt de wandelaar in een ware lusthof. Er zijn meerdere vijvers en er stroomt een beek. Daar wemelt het van de beekjuffers, in nachtblauw en smaragdgroen. Hun vleugels zijn ragfijn als kant. Een klein sprookje, voor wie het stilletjes weet te vinden. :::kader 1:::

Wandelen aan de grens bij Winterswijk

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Wandelen aan de grens bij Winterswijk

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram