Petrus noemt christenen in zijn brief vreemdelingen. God deed hen door genade opnieuw geboren worden tot ”een levende hoop”. Dat is een leven met een duidelijk doel, met een heerlijke erfenis die wacht. Dat geeft een ander leven, een andere gerichtheid. Een leven dat zich op aarde in veel dingen niet meer thuis voelt. Het werkelijke thuis is dan in de hemel.