Eén blik. Meer was er voor Harmen Schipper niet nodig om zich te realiseren dat hij een heel leuk meisje was tegengekomen.
De 16-jarige voer in 2004 in zijn vakantie een weekje mee op het binnenvaartschip van zijn broer en schoonzus. Ze hadden juist een vracht zand en grind afgeleverd in Voorburg. Terwijl ze op de Schie bij Delft lagen te wachten om door te kunnen varen, kwam er van de andere kant ook een binnenvaartschip aan. ”Daar vaart mijn klasgenootje Mariëlla Geluk op”, wees Harmens neef. ”Kom, dan gaan we op de brug staan, dan kunnen we even zwaaien.”
En jawel, op het voorschip zit inderdaad de eveneens 16-jarige Mariëlla. Terwijl de schepen elkaar langzaam voorbijvaren, denkt Harmen: Wat een leuke schippersdochter.
Hij krijgt haar niet uit zijn hoofd en vraagt zijn neef om haar telefoonnummer. Nog diezelfde avond stuurt hij haar een sms’je. ”Hoi, ik ben Harmen, ik zag je vandaag voorbijvaren.”
Een maand later spreken de twee voor het eerst af. Harmen, lachend: ”Ik was zelf heel enthousiast, Mariëlla toen nog wat minder. We waren natuurlijk ook nog erg jong. Een jaar later hebben we verkering gekregen.”
Wat hen bindt, is onder meer het varen. Niet alleen Mariëlla’s familie vaart, ook bij Harmen komen er behoorlijk wat binnenvaarschippers in de familie voor. ”Mijn vader en mijn oom varen ook. Zelf ben ik drie jaar matroos geweest, waarna ik elf jaar bij de waterpolitie heb gewerkt. Sinds twee jaar ben ik zzp’er in de binnenvaart en vaar ik op allerlei soorten schepen. Varen heeft altijd een belangrijke rol gespeeld bij ons. En we heten ook nog eens Schipper.”
Een leven als gezin aan boord van een schip hoeft voor hen echter niet. Ze hebben een fijn huis aan de wal, in Ridderkerk. Mariëlla: ”Ik vind het leuk om met Harmen mee te gaan en vermaak me prima aan boord, maar ik mis het water niet. En ik ben blij dat ik zelf voor mijn kinderen kan zorgen in plaats van dat ze naar internaat gaan.”
Lees het volledige artikel in Terdege.
