,,De wereld achter de deuren van Kinderhospice Binnenveld is heel puur”

Een jongen van een jaar of 10 ligt in een hangmat. Met een glimlach om zijn lippen luistert hij naar de geluiden om hem heen. Kinderhospice Binnenveld is bij uitstek een plek voor kwetsbare kinderen als hij. Soms zo kwetsbaar, dat ze zelfs komen te overlijden.

Binnenveld ziet er niet uit als een kinderhospice. Het huis is vanbuiten een woning als veel andere. Aan de voordeur hangt een krans. Bloemperken staan hier en daar nog in bloei.

Toch is dit de plek waar vanuit Barneveld en omgeving kinderen gebracht worden die erg veel zorg nodig hebben en daardoor erg kwetsbaar zijn. Vaak hebben deze kinderen ook een relatief korte levensverwachting.

Op deze zonnige plek, die voelt als een thuis, worden ze een liefdevol opgevangen. Zodat hun ouders tijd hebben om de zorg voor hun zieke kind te regelen, te werken, tot zichzelf te komen of te zorgen voor de andere gezinsleden.

De zon breekt even door de wolken, die haastig over drijven.

Twee kleuters spelen in de tuin, onder toeziend oog van kinderverpleegkundige Nelleke. Het ene kindje heeft ernstige medische problemen, het andere een syndroom.

Binnen zitten een paar kinderen in een lokaal met de naam ”de Vlinder”, een dagopvanggroep die vier dagen per week van halfnegen tot vijf uur geopend is. Twee meisjes schurken gezellig tegen elkaar aan op een bank, terwijl de pedagogisch medewerker voor hen aan het knippen en plakken is met roze papier.

De deur tegenover de dagopvang leidt naar de woonkamer van het hospice. Daar is het rustig. Een vrijwilliger speelt kinderliedjes op een piano. De muren zijn geschilderd in vrolijk groen, versierd met roze en gele bloemen, vogels, takken en blaadjes.

Een peutertje dat bij een andere vrijwilligster op schoot zit, geniet van het contactmomentje met haar. Zijn hoofd ligt op een kussen in de holte van haar arm, zijn knie op de bank, in de zon. Ze wrijft over zijn been, terwijl ze tegen hem praat. Er verschijnt een brede lach op zijn gezicht.

Nelleke hurkt bij een jongetje in een rolstoel. Ze pakt zijn handjes en telt op zijn vingers tot tien. Dat blijkt een fantastisch spelletje te zijn. Nog een keer, wil hij dat. En nog een keer. Als Nelleke opstaat, steekt hij smekend zijn handje uit voor nog een laatste keer. Maar Nelleke wrijft over zijn blonde hoofdje en zegt vriendelijk: „Nu is het klaar.”

Lees het hele artikel over Kinderhospice Binnenveld in Terdege (nr. 4, 19 november 2024). Een los nummer is te bestellen in onze shop.

beeld: Tineke van der Eems