Drie keer verrast door een tweeling

Heidi (36), Rosan (33) en Madelon (31) delen meer met elkaar dan alleen hun meisjesnaam Egas. Niet alleen wonen ze nog steeds in hun geboorteplaats Vriezenveen, maar ze hebben ook nog eens alle drie een tweeling gekregen. En dat terwijl er alleen bij verre familie sprake is van tweelingen. Hun vader Adriaan: „Ik had ooms die een tweeling waren.” Moeder Erna: „In het gezin van mijn oma kwam een tweeling voor, die jong is overleden. Ook neven en nichten aan mijn kant hebben tweelingen.” Madelon: „Maar in de Egas-lijn komt het helemaal niet voor. Ook niet bij neven en nichten.” Heidi was de eerste die een tweeling kreeg. Zij: „Dat was een grote verrassing. We hadden dat nooit verwacht. Voordat wij onze dochter Elsa (nu 9) kregen, heb ik negen keer een miskraam gehad.” Met tranen in haar ogen: „Al heel vroeg in de zwangerschap ging het elke keer mis.” Elsa was acht maanden oud, toen zich opnieuw een wonder aandiende. „We ontdekten dat ik opnieuw in verwachting was. Op de echo zagen we niet één hartje kloppen, maar twee: Jaël en Indy. Zo gingen we van nul levende kinderen naar drie kindjes in anderhalf jaar tijd. We hebben daarin echt de hand van de Heere gezien.” De zorgen zijn dan nog niet meteen de wereld uit. Heidi: „Uit de hielprik bleek dat Jaël taaislijmziekte heeft. Gelukkig gaat het door de medicatie die hij krijgt heel goed met hem, maar we zijn dat eerste jaar vaak ongerust geweest.” :::inline_image 1::: ## _Hoe verliep de komst van jullie tweeling, Rosan en Madelon?_ Rosan: „Mijn man en ik hadden gezien hoe druk Heidi en Madelon het hadden met hun tweeling en zeiden tegen elkaar: Dat zouden wij niet kunnen. We hadden vier kinderen toen ik een ruim een jaar geleden opnieuw zwanger werd. Toen bleek het óók een tweeling te zijn. Dat was best spannend voor ons. In het verleden had ik weleens postnatale klachten ervaren. Maar tijdens deze zwangerschap gaf de Heere mij de belofte dat het goed zou komen. Ik verloor bij de bevalling meer dan drie liter bloed, moest naar de operatiekamer en kreeg later nog een bloedtransfusie. Maar ik ben geen moment bang geweest. God heeft Zijn belofte waargemaakt. Rafaël en Rafaëlla zijn nu vier maanden en ik kan hen zelfs volledig borstvoeding geven.” Madelon: „Zion en Salomé (3) zijn onze eerste twee kinderen. Ze hebben onze wereld op zijn kop gezet. Tijdens de zwangerschap en na de bevalling heb ik vaak angst gehad dat het niet goed zou gaan. De Heere zei steeds opnieuw dat ik op Hem moest vertrouwen. Dat was een innerlijke strijd. De zwangerschap was zwaar voor mijn lichaam. Ik ben best ziek geweest.” Haar moeder Erna: „We wisten niet goed wat er met Madelon aan de hand was. Ze kon naarmate de zwangerschap vorderde bijna niets meer. Dan zei ik tegen haar: „Ik kom vanmiddag terug, wil je dan de kleertjes voor de baby’s vast uitgezocht hebben?” Maar als ik dan terug was, lag ze nog steeds op de bank.” Madelon „Mijn nierfunctie was op het laatst nog maar rond de 30 procent. De baby’s verdrukten mijn nieren. Ik denk dat ze niet goed in mijn buik pasten. Pas na de bevalling werd mijn nierfunctie langzaam weer normaal. God is trouw geweest, het gaat nu heel goed.” :::inline_image 2::: ## _Jullie wonen alle drie dicht bij jullie ouders. Hoe waren die betrokken?_ Heidi: „Toen ik zwanger was van de tweeling, heb ik vanaf dertig weken plat moeten liggen. De artsen zagen dat ik een verkorte baarmoedermond had en waren bang dat de tweeling te vroeg geboren zou worden. Ik heb een week in het ziekenhuis gelegen en toen ik daarna thuiskwam, mocht ik niets meer doen. Ik ben in die periode samen met Elsa veel bij mijn ouders in huis geweest.” Ook Madelon was tijdens haar zwangerschap veel in het ouderlijk huis. „Mijn ouders hadden beneden in hun huis een bed gezet. Daar lag ik vaak. Mijn moeder heeft mij die hele zwangerschap geholpen, ze is echt een ster. Ze is zelfs bij de bevalling in het ziekenhuis geweest met 36 weken. Dat wilde ik zelf graag. Het tweede kindje kwam niet makkelijk, het zat vast met het vuistje. Ik hoorde de artsen op de achtergrond zeggen dat ze de operatiekamer gingen klaarmaken. Mijn moeder zat in een hoek. Af en toe keek ik haar aan en dan zei ze: „Kom op, je kan het, goed zo.” Ik wist dat ze daar voor mij bad en dat gaf me moed. Achteraf zeiden de artsen en verpleegkundigen dat ze nog nooit zo’n bescheiden moeder bij de bevalling hadden gehad.” Rosan: „Mama heeft mij ook veel geholpen. We wonen in het huis naast hen en als onze oudere kinderen tussen de middag uit school kwamen, at mijn moeder vaak even een broodje met hen, zodat ik tijd had voor de tweeling. Of ze haalde een wasmand op, om me even te helpen. In het begin dronken de beide baby’s niet even goed aan de borst. Dan gaf ik er een de borst en mijn moeder de ander een flesje.” Madelon: „Na de bevalling vonden wij het best pittig, twee premature baby’s in huis. Ik was toen nog niet heel sterk. Elke twee à drie uur moesten ze gevoed, getemperatuurd en verschoond worden, een aantal weken lang. Ik sliep nauwelijks meer. Mijn moeder en zussen kwamen toen ’s avonds even langs om te helpen. Zo kon of Thomas of ik vast naar bed.” Lachend: „Één keer hadden we alleen niet goed gecommuniceerd over de laatste voeding voor de nacht. Wij lagen na een voeding net weer op bed toen we om een uur of een ’s nachts getik op de ramen hoorden. Stond mijn moeder daar. Ze had begrepen dat ze nog een keer terug moest komen, terwijl wij nergens van wisten.” :::inline_image 3::: ## _Hoe bijzonder was het voor jullie om alle drie een tweeling te krijgen?_ Madelon: „Het was een grote verrassing.” Rosan: „Ik was veel misselijker dan normaal. Heidi zei al voor de echo tegen me: „Je krijgt toch niet ook een tweeling?” Daardoor was ik niet heel verbaasd toen het inderdaad zo bleek te zijn. Madelon vroeg AI hoe vaak zoiets voorkwam: drie biologische zussen met een jongen-meisjetweeling. Zoiets is uiterst zeldzaam, bijna onmogelijk, aldus AI.” Heidi: „Een kans van een op de drie miljard ofzo.” Madelon: „Dan kun je toch wel zeggen dat het echt een wonder is.” Hun vader Adriaan: „Wat ook opmerkelijk is aan de drieling: de jongens hebben allemaal de oogkleur van hun vader, de meisjes die van hun moeder.” ## _Hebben jullie veel reacties gekregen op de komst van de tweelingen?_ Madelon: „Vooral de kinderwagen was een trekpleister voor anderen.” Rosan: „Op mijn werk vonden ze het ook bijzonder.” Madelon: „Zeker als je vertelt dat je zussen ook een tweeling hebben gekregen.” Rosan: „Maar hier in Vriezenveen is het inmiddels heel gewoon geworden. Ze hebben het over „die familie met de drie tweelingen”. Heidi: „Toen Rosan zwanger was, keken we er zelf ook al niet meer zo van op. We hadden het er al vaak over gehad dat zij misschien ook nog wel een tweeling zou krijgen.” Rosan, lachend: „Ik voelde me eigenlijk helemaal niet zo bijzonder meer.” Madelon: „We hebben ook nog een broer, maar de kans is niet groot dat hij ook een tweeling krijgt. Want het is de vrouw die de aanleg voor het ontstaan van twee eitjes moet hebben.” :::inline_image 4::: ## _Hebben jullie veel aan elkaar?_ Madelon: „Ik had veel aan Heidi’s tips over het voeden van twee kinderen tegelijk. Zij had ervaring met het geven van een combinatie van borst- en flesvoeding aan haar tweeling. En Rosans adviezen hielpen ook veel, omdat zij heel ervaren is.” Rosan: „De tweeling is ons vijfde en zesde kind, maar ook ik belde mijn zussen met vragen rondom voeden. Als het om spullen ging, kon ik maxicosizakken, maxicosi’s en kledingsetjes van hen overnemen.” ## _Wat is anders met een tweeling?_ Adriaan: „Ik heb gezien dat de vaders die eerste tijd hun beste beentje voor moeten zetten.” Heidi: „Je zorgt in het begin als stel samen voor de baby’s. Bij Elsa nam ik het grootste deel van de voeding en het verschonen voor mijn rekening. Nu was het: „Ik verschoon hem, doe jij dan haar?” Rosan: „Vooral ’s nachts had ik Johannes meer nodig dan voorheen. Als ze allebei tegelijk huilden, moest hij er ook één pakken.” >„Als ze bang zijn, komen ze niet naar ons, maar kruipen ze bij elkaar in bed. Zo schattig” Heidi: „En je blijft bezig. Dan heb je net de ene verschoond en gevoed en kun je de andere gaan doen. Of je hebt er net een verkleed omdat die zich onder had gespuugd, en dan begint de andere.” Madelon: „De baby’s van mijn vriendinnen zagen er altijd perfect uit. Maar ik dacht soms: Dan hebben ze maar een vlek. Dat maakt me niet uit. Ik had er vaak gewoon geen energie voor om ze nog eens te verkleden.” Heidi: „Het eerste jaar met een tweeling staat echt helemaal in het teken van de kinderen. Je hebt heel weinig tijd voor jezelf.” Rosan: „Mijn rol nu is moeder-zijn, verder niets. Zo simpel is het. Hobby’s hebben we even niet meer. Gelukkig is het ook een heel dankbare taak.” Heidi: „Na dat eerste jaar heb je vooral veel gemak van een tweeling. Want de kindjes hebben elkaar. Zet je ze in de box, dan spelen ze samen.” Madelon: „Als Salomé bijvoorbeeld de neiging had om te huilen, keek ze naar Zion en begon ze weer te lachen. Andersom was dat ook zo. En ze zaten vaak aan elkaars vingers te sabbelen.” Heidi: „En ze komen voor elkaar op. Niemand mag op school iets vervelends zeggen over Indy, want dan komen ze ook aan Jaël. En als ik aan hen vraag van wie ze het meeste houden, dan is het: „Jaël toch.” Of: „Indy toch.” Dat is voor hen heel vanzelfsprekend. Als ze bang zijn, komen ze niet naar ons toe, maar kruipen ze bij elkaar in bed. Zo schattig.” Madelon: „Ze kunnen elkaar ook echt niet missen. Toen ik een keer met Zion naar het ziekenhuis was geweest voor een afspraak, miste Salomé hem enorm. Alsof ze elkaar jaren niet meer gezien hadden.” :::inline_image 5::: ## _Wat overheerst: de drukte of het leuke?_ Rosan: „In het begin was het heel intens. Ik dacht weleens: Hoe ga ik dit doen? Maar nu voert het leuke de boventoon. Al kan ik nog steeds niet langer dan twee uur van huis.” Heidi: „Ik voelde me zo gezegend met drie kleintjes dat ik vond dat ik nooit mocht klagen. Ook al was het soms zwaar. Nu gaat het zorgen voor de tweeling vanzelf, het maakt geen verschil meer met onze andere kinderen.” Madelon: „Wij weten eigenlijk niet wat er anders aan is, omdat het onze enige kinderen zijn. We hebben hun komst wel als heel intens ervaren. Maar dat kwam ook doordat ik na de bevalling nog zwak was. Nu is het een stuk makkelijker geworden en genieten we elke dag van hen.” Rosan: „Dat komt ook omdat het zo goed gaat met onze kinderen. Daarvoor willen we echt de Heere de eer geven.” Madelon knikt: „Ja, dat ervaren we alle drie zo.” :::kader 1:::

Drie keer verrast door een tweeling

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege
op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Drie keer verrast door een tweeling

Ontvang onze nieuwsbrief

Meer over

Impressie van Terdege op Instagram

Thema's

Meer Terdege

Over Terdege

Service & contact

Volg ons

Impressie van Terdege
op Instagram