Het land heeft hun hart en ze helpen graag waar nood is. Het gepensioneerde echtpaar besluit daarom dit voorjaar met een team van enkele Duitse christenen te gaan klussen in een verzorgingstehuis voor holocaustoverlevenden; grapefruits te oogsten waarmee soldaten van sap worden voorzien én onkruid te wieden in een door Hamas aangevallen kibboets. Dat ze op een nacht in een schuilkelder belanden, nemen Paul en Rosemarie op de koop toe. Verwonderde Israëli’s Het thuisfront en de kerkelijke gemeente reageren wel een beetje verbaasd op het plan. Nog meer verwonderd zijn de Israëli’s die horen dat de Bucheli’s speciaal gekomen zijn om te helpen. Dat is een van de dingen die Paul en Rosemarie het meest treffen tijdens hun bezoek aan het geteisterde land. Rosemarie: „Wij bezochten Israël vier keer eerder. Al die keren hadden we betrekkelijk weinig contact met de mensen die er wonen. Voor hen waren wij toen gewoon toeristen, prima voor het land, maar verder niet interessant. Dit keer kregen we regelmatig de vraag: „Where are you from?” en vooral: „Wat doe je hier, het is oorlog!” Als we dan vertelden dat we kwamen helpen, vielen de mensen bijna om van verbazing.” Paul: „De verwondering en dankbaarheid waren indrukwekkend. We ontmoetten een jonge soldaat die z’n oren niet kon geloven toen hij hoorde waarom wij daar waren. Het hele Westen is immers tegen hen, meende hij. Dat is wat hij ziet op sociale media. Toen wij vertelden dat er toch ook veel christenen zijn die Israël steunen, vroeg hij: „Maar de jongeren dan?” De Israëli’s voelen zich alleen gelaten.” Rosemarie: „Op een dag hielpen we Israëlische vrijwilligers bij het schoonmaken van de verlaten kibboets Kfa Azza, waar Hamas in oktober op brute wijze mensen heeft gemoord en huizen vernield. We verwijderden onkruid en maaiden metershoog gras en de distels die daar in de winter waren gegroeid. Lees het volledige interview in Terdege 18 (21 mei 2024). Een los nummer bestel je in de webshop. Beeld: familie Bucheli